Chetham’s Library, Manchester, MUN Collection, Verso.9.17–20, at Mark 1: ‘de evangelio marci vide per 2 oppure hist. eccl. cap. 15 ovvero . char. 34. Et hieronymum durante lib. de scriptoribus eccles. in mentione petri. sed et evangelium (inquit) iuxta Marcum, qui auditor eius et interpres fuit, huius esse dicitur . vide con marco. modico (inquit) scripsit evangelium, quod cum Petrus audisset probavit, et ecclesiae legendum degoulina auctoritate dedit .’.
Backus, ‘Calvin’s Judgment of Eusebius of Caesarea: An Analysis’, Sixteenth Century Journal, 22.3 (1991), pp. 419–37 (436) (though mediante this case, as Backus shows, Calvin distorted the testimony of Eusebius).
Chetham’s Library, Manchester, MUN Collection, Verso.9.17-20, at Luke 1: ‘eusebius mediante 3 ovverosia historiae ecclesiasticae. tradunt autem (inquit) quod evangelium suum ex pauli ore lucas scripserit. et quod resumpsit quod apostolus suum evangelium solitus sit menzionare, cum dicit secundum evangelium meum. sicut et marcus quae ora non piu ore petri fuerant praedicata conscripsit. Hoc item ijsdem membro verbis Hieronymus producit per mentione lucae, mediante conferenza de eccles. scriptoribus 272.’.
See F. N. Clark, ‘Dividing Time: The Making of Historical Periodization in Early Modern Europe’, PhD diss., Princeton University, 2014; J. Helmrath, ‘Perception of the Middle Ages and Self-Perception sopra German Humanism: Johannes Trithemius and the Cathalogus illustrium virorum Germaniam… exornantium’ shagle, in Biography, Historiography, and Modes of Philosophizing: The Tradition of Collective Biography con Early Modern Europe, e. P. Baker, Leiden and Boston, 2017, pp. 177–208, with sample texts on pp. 209–39.
Jerome, Prologus preciso De viris illustribus: ‘Apud Latinos autem Varro, Santra, Nepos, Hyginus, et ad cujus nos exemplum provocas, Tranquillus. Sed non mea oriente et illorum similis conditio: illi enim historias veteres annalesque replicantes, potuerunt dubbio de ingenti prato non parvam opusculi sui coronam texere. Ego quid aucturus, in questo luogo nullum praevium sequens, pessimum, ut dicitur, magistrum memetipsum habeo? Quamquam Eusebius Pamphili per decem ecclesiasticae Historiae libris, maximo nobis adjumento fuerit, et singulorum, de quibus scripturi sumus, volumina aetates auctorum suorum saepe testentur.’
Bollbuck, Wahrheitszeugnis, Gottes Auftrag und Zeitkritik: die Kirchengeschichte der Magdeburger Zenturien und ihre Arbeitstechniken, Wiesbaden, 2014
See Papias, fragment 3.15, durante The Apostolic Fathers, anche. and transl. B. Ehrman, 2 vols, Cambridge Pero and London, 2003, II, pp. 102–3, from Eusebius, HE, 3.39.
For recent modifications of this view, see G. Lyon, ‘Baudouin, Flacius, and the Plan for the Magdeburg Centuries’, Journal of the History of Ideas 64, 2003, pp. 253–72; H.
Ecclesiastica historia (n. 25 above), II, col. 172: ‘Resistente et haec sunt obscuriora, quam ut inde linfa probari queat, Papiam nullum discipulorum conspexisse. Verum cum Papiae elenco di libri interierint, ex quibus ista omnia clarius petere possemus, fides sane penes Eusebium esto.’.
12 above), 1528, sig. aa2 v : ‘Nec vero quicquam Eusebio obesse debet, vel quod Ariano dogmati plusculum favisse fertur, quam par erat, cum in hoc opere nullam eius rei faciat mentionem: vel quod minutiora quaedam nonnumquam recenseat, quae indigna videri possint illis, de quibus narrantur, quale est illud, quod a nasutis obijci solet de Christi literis ad Abgarum, et de adulescente quem Iohannes Evangelista ad meliorem frugem revocavit, cum utrobique fidem suam liberet Eusebius, alterum di nuovo Syrorum commentarijs depromptum asserens, alterum e Clemente Alexandrino.’ Cranmer underlined ‘alterum e Syrorum commentarijs depromptum asserens, alterum ed Clemente Alexandrino’ and wrote ‘literae Christi ad Abgarum etc. earum fides quae?’ in the margin of his copy (British Library 4532.h.2).
Beatus Rhenanus mediante Autores historiae ecclesiasticae (n
Autores historiae ecclesiasticae (n. 12 above), p. 149 on 6.23; Cranmer underlined Rhenanus’s printed marginal note: ‘Aphricani lettera ad Origenem de Historia Susannae. Origenis ad hunc responsio.’.
Wallraff, ‘Die Rezeption’ (n. 24 above), pp. 230–31, 259. See also A. Taylor, ‘Humanist Philology and Reformation Controversy: John Christopherson’s Latin Translations of Philo Judaeus and Eusebius of Caesarea’, per Tudor Translation, anche. F. Schurink, Basingstoke, 2011, pp. 79–100 (90–1).